OSTATNIA POCHWA


Spektakl na zakończenie projektu 40 i [p] 30 października 2011, ul. Sarego 13, Kraków



OSTATNIA POCHWA
Towiański/Mickiewicz/Słowacki

Po miesiącu działań "sekty" w kwartale Sebastiana Dietla Sarego Gertrudy przy okazji organizowanego konkursu 4p w ramach obchodów roku Miłosza
Grupa STRUPEK i przyjaciele prezentują kulminacyjną pożegnalną inscenizację eksperymentalną i poczęstunek.

Poniżej opis projektu Grupy Strupek w ramach konkursu 4p:

Czerpiąc z tradycji romantycznych polskiej literatury Grupa Strupek destabilizuje życie dzielnicy, wprowadzając w jej obszar pierwiastek Nieznanego. Przewrotna akcja artystyczna 40 i [p], o skomplikowanej – bo czerpiącej z mistycyzmu i obrzędowości – strukturze, tropić będzie lokalne wątki wielokulturowej historii, angażując w swe działania mieszkańców kwartału, (ul. J. Sarego 13).

OSTATNIA POCHWA
reż. Mateusz Okoński
projekt kostiumów: Marta Sala
wykonanie kostiumów: Marta Sala i Aleksandra Lewandowska
wizualizacje: Barbara Strykowska

fot. Artur Lis
więcej zdjęć na FB:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2326569957663.2127086.1052081725&type=3&fb_source=message

















40 i [p] fotorelacja

fot. Przemek Sieraczyński




40 i [p]

Festiwal KBF 4P - PISARZ|POEZJA|PROZA|PRZESTRZEŃ PUBLICZNA



Projekt Grupy Strupek - 40 i 4 [p] odnosi się do romantycznej tradycji, na której głównie bazuje tożsamość narodowa Polaków, do tradycji romantycznej zawartej w poezji wieszczów Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza (bezpośrednim źródłem inspiracji literackiej jest utwór „Dziady cz. III”). Za trzeciego wieszcza spójnego z myślami tego zsakralizowanego duetu uznaje Czesława Miłosza.
Istotnym łącznikiem ich przekonań wypieranym przez historię literatury, język polski prowadzony w szkołach jest postać Andrzeja Towiańskiego, na którego przekonaniach również opierał się w swojej posłudze kapłańskiej papież Jan Paweł 2 (słowiański papież czyżby wywieszczony przez Juliusza Słowackiego?).
Towiański nigdy nie został potępiony przez Kościół, a jego nauka współcześnie staje się coraz bardziej zrozumiała. Jednak nadal jego nazwisko kojarzy się pejoratywnie, a jego działalność zaszufladkowano jako sekciarską.
Kwartał Sarego, Sebastiana, Dietla, Gertrudy jest miejscem przecinających się kultur i tradycji.
Ulica Józefa Sarego wiceprezydenta Krakowa żydowskiego pochodzenia, architekta działacza, sąsiaduje z ul. Świętego Sebastiana - chrześcijańskiego katolickiego męczennika za wiarę. W budynku przy ulicy Sarego 7 mieściła się kiedyś loża masońska, Kasyno Oficerów WP Wyznania Mojżeszowego oraz magazyn Cricoteki. Dziś znajduje się tam kameralna scena Teatru Bagatela. Przy ulicy Sarego znajduje się również piękny ogród Księży Misjonarzy. Miejsca te cechuje aura tajemniczości, mistycyzmu, przenikania się różnych kultur (współcześnie rzecz ujmując europejskości). Dlatego właśnie na ul. Sarego w jednym z mieszkań (ważne, żeby okna wychodziły na ulicę) ma powstać siedziba „dziwnego” kultu – sekty (?). Literackiego kościoła opartego na filozofii Towiańskiego, nauce wieszczy i słowiańskiego papieża – nauce na pozór wszystkim znanej, jednak wyjętej z popularnego kontekstu.
Projekt 40 i 4 [p] polega na pewnej destabilizacji tej spokojnej okolicy poprzez wprowadzenie pierwiastka „nieznanego” – „obcego” w celu głębszego przeanalizowania historii i istoty polskiej myśli narodowej.
Gdy w kwartale SDSG pojawią się szemrani „wyznawcy” (choć cechujący się wysoką kulturą osobistą, miłosierdziem i uprzejmością), znaki, cytaty, odgłosy tajemniczych nabożeństw wydobywające się z mieszkania, cała społeczność kwartału zostanie poruszona i tym samym nieświadomie będzie partycypować w projekcie.

Przebieg projektu:
1. Wprowadzenie się do mieszkania (wynajęcie mieszkania na ul. Sarego na okres 1 miesiąca).
2. W trakcie trwania projektu budowana będzie wystawa - wystrój pewnego rodzaju świątyni, z ulicy będą widoczne iluminacje świetlne.
3. Dziwne tajemne abstrakcyjne znaki (w oparciu o symbolikę chrześcijańską, judaistyczną, masońską, geometrię), cytaty z Mickiewicza, Słowackiego, Miłosza, Towiańskiego (z pominięciem informacji o autorze) będą się pojawiać w kwartale SDSG (street art., kreda, wlepki). Zbudowanie zakodowanego języka.
4. Podobne cytaty i symbole będą roznoszone do skrzynek pocztowych w kwartale (bez podpisu autora z tajemnym abstrakcyjnym znakiem graficznym).
5. Obrzędy w mieszkaniu – głośne recytacje, inscenizacje wybranych utworów dramatycznych przy uczestnictwie młodych aktorów.
6. Obrzędy w kwartale SDSG – proste gesty przyjaźni, mycie chodników, plewienie kwietników, sadzenie roślin.
7. Identyfikacja wizualna osób z kręgu „wtajemniczonych”.
8. Końcowa aranżacja wystawy w formie świątyni w mieszkaniu, wyjaśnienie projektu.
9. Finał – otwarcie wystaw i ujawnienie prawdy.


http://www.milosz365.pl/pl,aktualnosci,232.php

http://biurofestiwalowe.pl/aktualnosci/artysci-w-holdzie-literaturze.html

http://www.obieg.pl/recenzjehttp://www.blogger.com/img/blank.gif/22851


http://krakow.gazeta.pl/krakow/1,44425,10409241,Przez_domofon_uslyszysz_wiersze_Milosza.html


http://www.artysta.pl/artykuly/pokaz/40,i-585