http://bedziesiedzielo.blogspot.com/2013/04/rakieta-premiera.html
http://bedziesiedzielo.blogspot.com/2013/04/rakieta-znowu-startuje.html
http://bedziesiedzielo.blogspot.com/2013/04/rakieta-po-raz-ostatni-w-bunkrze.html
Rakieta. Premiera!
12.04.2013 (piątek), godz. 19
Premiera spektaklu wizualnego Rakieta autorstwa Grupy Strupek (tym razem w składzie: Mateusz Okoński, Marta Sala, Aleksandra Lewandowska i Irena Kalicka), przygotowanego specjalnie do Kolekcji Bunkra, inspirowanego poematem futurystycznym Anatola Sterna Europa. Na spektakle zapraszamy również 19 i 26 kwietnia.
Rakieta? To podążanie śladem dwudziestowiecznej awangardy, w tym twórców z przedwojennego Teatru Artystów Cricot balansujących pomiędzy plastyką i teatrem. To przypomnienie estetyki konstruktywizmu i bauhausowskiego Baletu triadycznego. To reminiscencja futurystycznego języka i awangardowych tekstów poetyckich. To fascynacja skonstruowanym przez Lwa Termena instrumentem elektroakustycznym, odgrywającym ważną rolę w jednej z pierwszych zimnowojennych afer szpiegowskich. To skupienie się na postaci twórcy i reżysera spektaklu jako demiurga, a jednocześnie laboratorium pracy z aktorem. To interakcja z widzem i próba wciągnięcia go w ramy spektaklu. To esencja historii dwudziestego wieku zamknięta w wizualnej formie artystycznego spektaklu.
Grupa Strupek. Grupa młodych artystów z Krakowa działająca w zmiennym, dobieranym w zależności od projektu składzie osobowym. Łatwiej niż określić, kto aktualnie działa w ramach Grupy Strupek, jest powiedzieć, kto nie jest jej członkiem. Również sposób działania Grupy jest trudny do jednoznacznego zdefiniowania. Grupę Strupek pociągają zagadnienia związane z nowymi praktykami kuratorskimi oraz przekraczaniem tradycyjnie rozumianych granic sztuki. Ich działania, niejednokrotnie nieprzewidywalne i naznaczone pewną dozą artystycznego szaleństwa, wprowadzają sztukę na obszary peryferyjne. Kluczową kwestią dla Grupy Strupek jest nawiązanie kontaktu z odbiorcą, wciągnięcie go w interakcję i zachęcenie do partycypacji w działaniach artystycznych.
Ilość miejsc ograniczona. Bezpłatne wejściówki do odbioru na portierni Bunkra od czwartku poprzedzającego spektakl.
Członkowie Grupy Strupek realizujący spektakl Rakieta:
Irena Kalicka (ur.1986). Absolwentka Wydziału Fotografii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, autorka filmów, fotografii i kolaży. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Aleksandra Lewandowska (ur. 1986). Studiowała Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (pracownia prof. Bajka). Mieszka i pracuje w Warszawie.
Mateusz Okoński (ur. 1985). Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (pracownia prof. Salwińskiego). Założyciel i były kierownik Zbiornika Kultury. Kurator i świnia. Mieszka i bardzo aktywnie działa na terenie Krakowa.
Marta Sala (ur. 1985). Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (pracownia prof. Misiaka). Aktywna na polu malarstwa i krawiectwa. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Miejsce: Sala Audiowizualna
Zakup prac do Kolekcji Bunkra oraz ich prezentacje są realizowane w ramach zadania Będzie się Dzieło! Rozbudowa Kolekcji Bunkra Sztuki. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Kuratorka Kolekcji: Anna Lebensztejn
/http://bunkier.art.pl/?wydarzenia=rakieta-premiera/
Sztuka Czarnej Afryki
Spektakl wizualny grupy STRUPEK „Sztuka czarnej Afryki”, otwarcie Zbiornika Kultury, Bunkier Sztuki, Kraków, 2012
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.112979842179861.22280.100004035374864&type=1
Reżyseria i scenografia: Mateusz Okoński
Kostiumy: Marta Sala
Osoby biorące udział w spektaklu:
Alicja Kubaszewska
Małgorzata Haduch
Barbara Strykowska
Marcelina Obrzydowska
Patrycja Gotszling
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.112979842179861.22280.100004035374864&type=1
Reżyseria i scenografia: Mateusz Okoński
Kostiumy: Marta Sala
Osoby biorące udział w spektaklu:
Alicja Kubaszewska
Małgorzata Haduch
Barbara Strykowska
Marcelina Obrzydowska
Patrycja Gotszling
Kazania Piotra Skargi - Galeria AS, Kraków
http://asgallery.home.pl/wydarzenia/kazania-piotr-skarga/
Osoby biorące udział w spektaklu:
Barbara Strykowska
Alicja Kubaszewska
Zosia Małysa
Mateusz Okoński
Piotr Sikora
http://vimeo.com/45974882
W ramach projektu Krakers 15 czerwca
galeria AS zaprezentowała spektakl wizualny Grupy STRUPEK ”Kazania Piotra Skargi”.
Reżyseria i scenografia: Mateusz Okoński
Kostiumy - projekt i wykonanie: Marta Sala oraz Aleksandra
Lewandowska
Osoby biorące udział w spektaklu:
Barbara Strykowska
Alicja Kubaszewska
Zosia Małysa
Mateusz Okoński
Piotr Sikora
http://vimeo.com/45974882
OSTATNIA POCHWA
Spektakl na zakończenie projektu 40 i [p] 30 października 2011, ul. Sarego 13, Kraków
OSTATNIA POCHWA
Towiański/Mickiewicz/Słowacki
Po miesiącu działań "sekty" w kwartale Sebastiana Dietla Sarego Gertrudy przy okazji organizowanego konkursu 4p w ramach obchodów roku Miłosza
Grupa STRUPEK i przyjaciele prezentują kulminacyjną pożegnalną inscenizację eksperymentalną i poczęstunek.
Poniżej opis projektu Grupy Strupek w ramach konkursu 4p:
Czerpiąc z tradycji romantycznych polskiej literatury Grupa Strupek destabilizuje życie dzielnicy, wprowadzając w jej obszar pierwiastek Nieznanego. Przewrotna akcja artystyczna 40 i [p], o skomplikowanej – bo czerpiącej z mistycyzmu i obrzędowości – strukturze, tropić będzie lokalne wątki wielokulturowej historii, angażując w swe działania mieszkańców kwartału, (ul. J. Sarego 13).
OSTATNIA POCHWA
reż. Mateusz Okoński
projekt kostiumów: Marta Sala
wykonanie kostiumów: Marta Sala i Aleksandra Lewandowska
wizualizacje: Barbara Strykowska
fot. Artur Lis
więcej zdjęć na FB:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2326569957663.2127086.1052081725&type=3&fb_source=message
40 i [p]
Festiwal KBF 4P - PISARZ|POEZJA|PROZA|PRZESTRZEŃ PUBLICZNA
Projekt Grupy Strupek - 40 i 4 [p] odnosi się do romantycznej tradycji, na której głównie bazuje tożsamość narodowa Polaków, do tradycji romantycznej zawartej w poezji wieszczów Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza (bezpośrednim źródłem inspiracji literackiej jest utwór „Dziady cz. III”). Za trzeciego wieszcza spójnego z myślami tego zsakralizowanego duetu uznaje Czesława Miłosza.
Istotnym łącznikiem ich przekonań wypieranym przez historię literatury, język polski prowadzony w szkołach jest postać Andrzeja Towiańskiego, na którego przekonaniach również opierał się w swojej posłudze kapłańskiej papież Jan Paweł 2 (słowiański papież czyżby wywieszczony przez Juliusza Słowackiego?).
Towiański nigdy nie został potępiony przez Kościół, a jego nauka współcześnie staje się coraz bardziej zrozumiała. Jednak nadal jego nazwisko kojarzy się pejoratywnie, a jego działalność zaszufladkowano jako sekciarską.
Kwartał Sarego, Sebastiana, Dietla, Gertrudy jest miejscem przecinających się kultur i tradycji.
Ulica Józefa Sarego wiceprezydenta Krakowa żydowskiego pochodzenia, architekta działacza, sąsiaduje z ul. Świętego Sebastiana - chrześcijańskiego katolickiego męczennika za wiarę. W budynku przy ulicy Sarego 7 mieściła się kiedyś loża masońska, Kasyno Oficerów WP Wyznania Mojżeszowego oraz magazyn Cricoteki. Dziś znajduje się tam kameralna scena Teatru Bagatela. Przy ulicy Sarego znajduje się również piękny ogród Księży Misjonarzy. Miejsca te cechuje aura tajemniczości, mistycyzmu, przenikania się różnych kultur (współcześnie rzecz ujmując europejskości). Dlatego właśnie na ul. Sarego w jednym z mieszkań (ważne, żeby okna wychodziły na ulicę) ma powstać siedziba „dziwnego” kultu – sekty (?). Literackiego kościoła opartego na filozofii Towiańskiego, nauce wieszczy i słowiańskiego papieża – nauce na pozór wszystkim znanej, jednak wyjętej z popularnego kontekstu.
Projekt 40 i 4 [p] polega na pewnej destabilizacji tej spokojnej okolicy poprzez wprowadzenie pierwiastka „nieznanego” – „obcego” w celu głębszego przeanalizowania historii i istoty polskiej myśli narodowej.
Gdy w kwartale SDSG pojawią się szemrani „wyznawcy” (choć cechujący się wysoką kulturą osobistą, miłosierdziem i uprzejmością), znaki, cytaty, odgłosy tajemniczych nabożeństw wydobywające się z mieszkania, cała społeczność kwartału zostanie poruszona i tym samym nieświadomie będzie partycypować w projekcie.
Przebieg projektu:
1. Wprowadzenie się do mieszkania (wynajęcie mieszkania na ul. Sarego na okres 1 miesiąca).
2. W trakcie trwania projektu budowana będzie wystawa - wystrój pewnego rodzaju świątyni, z ulicy będą widoczne iluminacje świetlne.
3. Dziwne tajemne abstrakcyjne znaki (w oparciu o symbolikę chrześcijańską, judaistyczną, masońską, geometrię), cytaty z Mickiewicza, Słowackiego, Miłosza, Towiańskiego (z pominięciem informacji o autorze) będą się pojawiać w kwartale SDSG (street art., kreda, wlepki). Zbudowanie zakodowanego języka.
4. Podobne cytaty i symbole będą roznoszone do skrzynek pocztowych w kwartale (bez podpisu autora z tajemnym abstrakcyjnym znakiem graficznym).
5. Obrzędy w mieszkaniu – głośne recytacje, inscenizacje wybranych utworów dramatycznych przy uczestnictwie młodych aktorów.
6. Obrzędy w kwartale SDSG – proste gesty przyjaźni, mycie chodników, plewienie kwietników, sadzenie roślin.
7. Identyfikacja wizualna osób z kręgu „wtajemniczonych”.
8. Końcowa aranżacja wystawy w formie świątyni w mieszkaniu, wyjaśnienie projektu.
9. Finał – otwarcie wystaw i ujawnienie prawdy.
http://www.milosz365.pl/pl,aktualnosci,232.php
http://biurofestiwalowe.pl/aktualnosci/artysci-w-holdzie-literaturze.html
http://www.obieg.pl/recenzjehttp://www.blogger.com/img/blank.gif/22851
http://krakow.gazeta.pl/krakow/1,44425,10409241,Przez_domofon_uslyszysz_wiersze_Milosza.html
http://www.artysta.pl/artykuly/pokaz/40,i-585
Projekt Grupy Strupek - 40 i 4 [p] odnosi się do romantycznej tradycji, na której głównie bazuje tożsamość narodowa Polaków, do tradycji romantycznej zawartej w poezji wieszczów Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza (bezpośrednim źródłem inspiracji literackiej jest utwór „Dziady cz. III”). Za trzeciego wieszcza spójnego z myślami tego zsakralizowanego duetu uznaje Czesława Miłosza.
Istotnym łącznikiem ich przekonań wypieranym przez historię literatury, język polski prowadzony w szkołach jest postać Andrzeja Towiańskiego, na którego przekonaniach również opierał się w swojej posłudze kapłańskiej papież Jan Paweł 2 (słowiański papież czyżby wywieszczony przez Juliusza Słowackiego?).
Towiański nigdy nie został potępiony przez Kościół, a jego nauka współcześnie staje się coraz bardziej zrozumiała. Jednak nadal jego nazwisko kojarzy się pejoratywnie, a jego działalność zaszufladkowano jako sekciarską.
Kwartał Sarego, Sebastiana, Dietla, Gertrudy jest miejscem przecinających się kultur i tradycji.
Ulica Józefa Sarego wiceprezydenta Krakowa żydowskiego pochodzenia, architekta działacza, sąsiaduje z ul. Świętego Sebastiana - chrześcijańskiego katolickiego męczennika za wiarę. W budynku przy ulicy Sarego 7 mieściła się kiedyś loża masońska, Kasyno Oficerów WP Wyznania Mojżeszowego oraz magazyn Cricoteki. Dziś znajduje się tam kameralna scena Teatru Bagatela. Przy ulicy Sarego znajduje się również piękny ogród Księży Misjonarzy. Miejsca te cechuje aura tajemniczości, mistycyzmu, przenikania się różnych kultur (współcześnie rzecz ujmując europejskości). Dlatego właśnie na ul. Sarego w jednym z mieszkań (ważne, żeby okna wychodziły na ulicę) ma powstać siedziba „dziwnego” kultu – sekty (?). Literackiego kościoła opartego na filozofii Towiańskiego, nauce wieszczy i słowiańskiego papieża – nauce na pozór wszystkim znanej, jednak wyjętej z popularnego kontekstu.
Projekt 40 i 4 [p] polega na pewnej destabilizacji tej spokojnej okolicy poprzez wprowadzenie pierwiastka „nieznanego” – „obcego” w celu głębszego przeanalizowania historii i istoty polskiej myśli narodowej.
Gdy w kwartale SDSG pojawią się szemrani „wyznawcy” (choć cechujący się wysoką kulturą osobistą, miłosierdziem i uprzejmością), znaki, cytaty, odgłosy tajemniczych nabożeństw wydobywające się z mieszkania, cała społeczność kwartału zostanie poruszona i tym samym nieświadomie będzie partycypować w projekcie.
Przebieg projektu:
1. Wprowadzenie się do mieszkania (wynajęcie mieszkania na ul. Sarego na okres 1 miesiąca).
2. W trakcie trwania projektu budowana będzie wystawa - wystrój pewnego rodzaju świątyni, z ulicy będą widoczne iluminacje świetlne.
3. Dziwne tajemne abstrakcyjne znaki (w oparciu o symbolikę chrześcijańską, judaistyczną, masońską, geometrię), cytaty z Mickiewicza, Słowackiego, Miłosza, Towiańskiego (z pominięciem informacji o autorze) będą się pojawiać w kwartale SDSG (street art., kreda, wlepki). Zbudowanie zakodowanego języka.
4. Podobne cytaty i symbole będą roznoszone do skrzynek pocztowych w kwartale (bez podpisu autora z tajemnym abstrakcyjnym znakiem graficznym).
5. Obrzędy w mieszkaniu – głośne recytacje, inscenizacje wybranych utworów dramatycznych przy uczestnictwie młodych aktorów.
6. Obrzędy w kwartale SDSG – proste gesty przyjaźni, mycie chodników, plewienie kwietników, sadzenie roślin.
7. Identyfikacja wizualna osób z kręgu „wtajemniczonych”.
8. Końcowa aranżacja wystawy w formie świątyni w mieszkaniu, wyjaśnienie projektu.
9. Finał – otwarcie wystaw i ujawnienie prawdy.
http://www.milosz365.pl/pl,aktualnosci,232.php
http://biurofestiwalowe.pl/aktualnosci/artysci-w-holdzie-literaturze.html
http://www.obieg.pl/recenzjehttp://www.blogger.com/img/blank.gif/22851
http://krakow.gazeta.pl/krakow/1,44425,10409241,Przez_domofon_uslyszysz_wiersze_Milosza.html
http://www.artysta.pl/artykuly/pokaz/40,i-585
STRUPEK w Wiedniu
Recenzja z Der Standard z wystawy w Wiedniu
http://derstandard.at/1304552827645/Jenseits-von-Osteuropa
Subskrybuj:
Posty (Atom)
